แน่นอนว่าทุกคนมีเวลาอยู่ในโทรศัพท์ และใครไม่มีโทรศัพท์ ขณะที่ฉันนั่งอยู่ในห้างสรรพสินค้าในฟลอริดา ระหว่างรอพี่สะใภ้ซื้อนาฬิกา ฉันได้ทำการสำรวจอย่างรวดเร็ว ในหัวของชาวบ้านที่เดินผ่านมา ฉันเดาได้เลยว่าผู้ชายไม่เกิน 10% ยังคงสวมนาฬิกาข้อมือ ด้วยความประหลาดใจของฉัน เกือบ 50% สวมนาฬิกา
ผู้คนยังคงสวมนาฬิกาข้อมืออย่างชัดเจน ความนิยมลดลง ฉันแน่ใจ แต่ดูเหมือนว่าเรือจะทรงตัว และในเปอร์เซ็นต์ที่ค่อนข้างดี ฉันยังคิดว่ามันจะมีแต่คนสูงอายุเท่านั้น แต่ฉันแปลกใจอีกครั้งที่เห็นว่านาฬิกายังคงเป็นรุ่นข้ามรุ่น กล่าวอีกนัยหนึ่ง – นาฬิกาและเครื่องประดับยังคงเป็นที่รักของหลาย ๆ คนอย่างชัดเจน
นาฬิกาและเครื่องประดับมาจากไหน แนวคิดของนาฬิกาและเครื่องประดับย้อนกลับไปได้ไกลถึงช่วงทศวรรษที่ 1500 ก่อนหน้านั้น สิ่งที่ใกล้เคียงที่สุดคือนาฬิกาแดดที่คุณพกติดตัวไปได้ ช่างนาฬิกาชาวเยอรมันบางคนเริ่มสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ด้วยนาฬิกาทรงกลมขนาดเล็กที่คุณสามารถคล้องคอได้
นาฬิกาเรือนนี้ค่อยๆ พัฒนาเป็นนาฬิกาพกแบบกลไก ซึ่งกลายเป็นแฟชั่นหลักของผู้ชายมาหลายชั่วอายุคน นาฬิกาข้อมือถูกใช้โดยผู้หญิงเท่านั้นในตอนแรก ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ผู้ชายเข้ามามีบทบาทเช่นกัน เมื่อกองทัพเริ่มตระหนักถึงประโยชน์ของการมีนาฬิกาในมือ
ในยุคหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 ตลาดนาฬิกาข้อมือเฟื่องฟู มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของอุปกรณ์สำคัญของนักธุรกิจและเครื่องประดับแฟชั่นสุดหรูสำหรับสุภาพบุรุษที่มีสไตล์ ไม่มีการหวนคิดถึงโลกของนาฬิกา แต่แล้วปี 1990 มาถึง ในช่วงหนึ่งหรือสองทศวรรษที่ผ่านมา เกือบทุกคนเริ่มพกอุปกรณ์บอกเวลาที่มีความแม่นยำสูงติดตัวไว้ในกระเป๋า – โทรศัพท์มือถือ